استقلال وکیل دادگستری تضمین‌کنندۀ دادرسی منصفانه است. وکیل دادگستری باید آزادانه و بدون بیم و هراس از اعمال هرگونه فشار، در چارچوب قوانین و مقررات از حقوق و منافع موکل دفاع کند. ازاین‌رو، اجرای عدالت و پشتیبانی از حقوق فردی و اجتماعی اشخاص با استقلال وکیل پیوندی ناگسستنی دارد.

وكیل باید از هر اقدامی كه موجب صدمه به استقلال او می‌شود بپرهیزد و مراقبت کند كه اخلاق حرفه‌ای وكالت را هیچگاه زیر پا نگذارد. اگر مشاورۀ وکیل صرفاً برای خوشایند مراجعه‌کننده، حفظ منافع شخصی وکیل یا ناشی از فشارهای بیرونی باشد و در آن‌ها اخلاق حرفه‌ای رعایت نشود، هیچ‌گونه ارزشی ندارد.

نشان دادن و دفاع از ارزش اجتماعی و صنفی استقلال کانون وکلای دادگستری و استقلال وکیل دادگستری وظیفه هر وکیل است.

صداقت و امانت داری از اصول اساسی و مهم هستند که در حرفۀ وکالت باعث ماندگاری و پایداری نام وکیل خواهند شد. وکیل دادگستری باید در رفتار و گفتار خود صادقانه عمل کند و از بیان امور خلاف واقع بپرهیزد. بیان خلاف واقع مغایر با اخلاق حرفه‌ای وکالت و شأن و جایگاه وکیل در جامعه است. شرافت وکیل وثیقۀ سوگند وکالت است و ازاین‌رو، پایبندی و توجه دقیق به ارزش‌ها و اخلاق حرفه‌ای از ویژگی‌های یک وکیل شریف است.

حرفۀ وكالت ایجاب می‌كند كه وكیل حافظ اسرار مراجعه کنندگان باشد. حفظ اسرار حرفه‌ای حق موکل و تكلیف اساسی وكیل است.

حفظ اسرار حرفه‌ای مربوط به اطلاعات محرمانه‌ای است که وکیل در چارچوب فعالیت حرفه‌ای خود از آن‌ها آگاه می‌شود. این تعهد مقید به زمان خاصی نیست و وکیل باید پرسنل، همکاران و كلیۀ اشخاصی را هم كه با او در ارتباط هستند ملزم به حفظ اسرار حرفه‌ای کند. درصورتی‌که بعداً وکیل وکالت شخصی را علیه موکل پیشین اش در موضوع دیگری برعهده بگیرد، حفظ اسرار حرفه‌ای وی الزامی است.

لازم است وکیل در راستای حصول به اهداف حقوقی موردِنظر، موکل را از راهکارهای قانونی آگاه سازد و در به‌کارگیری شیوه‌های حل‌وفصل اختلاف، غبطۀ موکل را در چارچوب مقررات قانونی رعایت کند، لیکن در سایر موارد همچون اصول و تشریفات دادرسی ، نحوۀ اقامۀ دعوا و صلاحیت مراجع بر اساس دانش و تخصص خود رفتار کند.

وکیل باید به سوگند وکالت خود پایبند باشد و همچنین با احساس مسئولیت کامل و وفاداری، در انجام تکالیف حرفه‌ای بکوشد.

وکیل باید از پذیرش دعاوی واهی که علت و انگیزۀ آن اطالۀ دادرسی است یا به قصد ایذای طرف مقابل طرح می شود، خودداری کند.

وکیل حصول نتیجۀ مطلوب موکل در دعوا را نباید به طور صریح یا ضمنی تضمین ‌کند.

وکیل نباید علاوه بر حق الوکاله و هزینه های قانونی، وجه یا مال دیگری، تحت هر عنوان از موکل دریافت نماید. وکیل باید تعهدات حرفه‌ای خود را در زمان معقول ومتعارف انجام دهد.

لازم است وکیل اقدامات مقتضی را در مواعد قضایی و قانونی انجام دهد.

چنانچه در قرارداد وکالت طریق خاصی برای اطلاع‌رسانی پیش‌بینی نشده باشد، شایسته است وکیل، موکل را از روند پیشرفت دعوا یا مواردی که باید به اطلاع موکل رسانده شود، به یکی از طرق متعارف، او را آگاه کند.

شایسته است وکیل هنگام تنظیم قرارداد وکالت موکل را از مفاهیم و اصطلاحات تخصصی موجود در آن آگاه کند.

وکیل در صورت تغییر محل دفتر و یا شماره‌های تماس خود، باید به شیوۀ متعارف موکل خود را در جریان قرار خواهد دهد.

وکیل نباید خود را در نظر عموم دارای اختیارات موهوم، امکانات و اختیارات و اعمال نفوذ فراقانونی نزد مراجع قانونی جلوه دهد و از تظاهر دوستی با قضات و سایر اشخاص مسئول برای تشبث به وکالت نیز امتناع نماید.

موکل در انتخاب وکیل و انعقاد عقد وکالت با ایشان آزاد است و وکیل نیز جز در مواردی که به‌واسطۀ موازین حرفه‌ای خاص یا قوانین موجود الزام یا منع شده باشد در انتخاب یا رد پرونده آزاد است.

وکیل نباید علیه موکل پیشین خود مستقیما یا به صورت غیر مستقیم، قبول وکالت کند، به نحوی که نتیجۀ عملی آن سوءاستفاده از اطلاعات یا اسناد موکلین پیشین باشد و منافع وی را به مخاطره اندازد. تعارض منافع شرایطی است که در آن احتمال تقابل و خدشه‌دارشدن منافع موکلین را خواه به‌صورتِ مستقیم و خواه به‌صورتِ غیرمستقیم (مانند بستگان، شرکای کاری، سایر وکلایی که در دفتر مشترک و یا در مؤسسۀ حقوقی فعالیت می‌کنند) برود، به‌نحوی‌که از مصادیق منفعت مشترک باشد و درنتیجه صداقت و وصف امانت‌داری وکیل را مورد تردید قرار دهد.

مؤسسات حقوقی نیز از جهت رعایت اصل ممنوعیت تعارض منافع در حکم وکیل هستند ونباید وکالت طرفین دعوا و یا اشخاص ثالث را به طور هم‌زمان در یک پرونده قبول کنند و یا وکالت شخصی را در پرونده‌ای برعهده بگیرند که منافع او در تعارض با منافع شخصی باشد که سابقاً وکالت او را در همان پرونده برعهده داشته و یا در همان موضوع به او مشاورۀ حقوقی داده‌اند.

شأن حرفۀ وکالت ایجاب می‌کند که وکیل در برابر موکل و طرف دعوا با حسن نیت و رعایت ادب و احترام رفتار کند و از غرض‌ورزی و مداخله در امور شخصی موکل و طرف دعوا بپرهیزد.

لازم است وکلای دادگستری پیش از طرح دعوا یا در اثنای آن، طرفین را به صلح و سازش دعوت کنند و هرگونه توافق و مذاکره با طرف دعوا را با اطلاع و رضایت موکل انجام دهند.

وکیل نباید مانع دسترسی طرف مقابل دعوا به مدارک و شهود شود و یا به‌صورتِ غیرقانونی مدارکی را که ادلۀ دعوا محسوب می‌شوند تغییر، تخریب یا مخفی کند. همچنین وکیل نباید شخص دیگر را ترغیب یا هدایت به انجام چنین اعمالی کند.

برقراری عدالت اجتماعی جز با حضور مؤثر و مفید وکیل دادگستری به‌عنوانِ یکی از ارکان اجرای عدالت در اجتماع قابل تصور نیست، ازاین‌رو، لازم است وکلا در حوزۀ ناهنجاری‌ها و آفات اجتماعی و بشری به‌عنوانِ مشاورانی دل‌سوز و فهیم که با قوانین روز جامعه آشنا هستند، ورود کنند و همواره پاسدار حقیقت وحقوق ملت باشند.

وکیل باید از حقوق موکل خود دفاع می‌کند و در راستای مقابله با بی‌عدالتی‌ها و اقدامات غیرقانونی و برای اجرای عدالت اهتمام ورزد.

وکیل نباید از رابطه میان وکیل و موکل برای نقض حریم خصوصی موکل یا سوء استفاده از موقعیت استفاده کند.

میزان حق‌الوكاله باید متناسب و منصفانه باشد. تناسب حق‌الوکاله بر اساس معیارهایی چون پیچیدگی پرونده، ارزش مالی خواستۀ موکل، مهارت‌های موردِنیاز برای انجام خدمات حقوقی، تجربه و اعتبار وکیل، رویه وکلا، زمان و نیروی انسانی موردِنیاز برای پیشبرد پرونده و محدودیت زمانی موجود تعیین می‌شود.

وکیل نباید به هیچ نحوی خود را در محکوم‌به شریک کند و یا ازطریقِ شروطی، همانند اسقاط حق عزل وکیل و یا حق انتخاب وکیل دیگر، عملاً اختیار موکل را در انتخاب وکیل محدود کند و یا با به‌کارگیری الفاظ مبهم موجب درک یا فهم نادرست از قرارداد وکالت یا قرارداد مالی توسط موکل شود. ئ

وکیل موظف است احترام و نزاکت را در برابر مقامات قضایی و سایر مراجع صالح رعایت کند و با شجاعت و استواری، بدون ترس و واهمه جهت احقاق حقوق موکل بکوشد.

وکیل موظف است وکالت‌های ارجاعی از جانب محاکم مانند وکالت‌های تسخیری و معاضدتی را در حدود مقررات بپذیرد و تمامی تلاش خود را برای حفظ حقوق موکل به کار گیرد.

وکیل باید آزادی و استقلال حرفۀ خود را حفظ کند و در صورت مشاهدۀ بی‌عدالتی و رسیدگی برخلافِ قانون، مراتب را با هدف اجرای عدالت به اطلاع موکل برساند.

وکیل باید در اظهارات خود در مقابل قاضی و محکمه صداقت داشته باشد و از انجام اموری که تنها موجب اطالۀ دادرسی می‌شوند و اثری در احقاق حق ندارد، بپرهیزد. چنانچه وکیل متوجه نادرستی در اظهارات گذشتۀ خود به دادگاه شود، باید آن را تصحیح کند و همچنین از ارائۀ اطلاعات گمراه‌کننده و یا تشویق و راهنمایی موکل و یا شهود به بیان اظهارات خلاف واقع خودداری کند.

رفتار توأم با احترام، انصاف، ادب و صداقت نسبت به همکاران و پرهیز از غرور و تحقیر همکاران و حفظ حرمت وکلای پیش‌کسوت از ویژگی‌های یک وکیل اخلاق‌مدار است.

وکیل نباید موکل خود یا طرف مقابل را علیه وکلای دیگر تحریک کند و باید از بدگویی و بی‌ارزش‌‌جلوه‌دادن اقدامات دیگر وکلا و همکاران خودداری کند.

وکیل موظف است به‌محضِ استعفا، عزل یا ضم وکیل دیگر بنا به درخواست موکل یا وکیل اخیر، کلیۀ اسناد و مدارک پیگیری و دفاع از حقوق موکل را در اختیار وکیل جدید بگذارد. هر نوع گروکشی اسناد و مدارک در برابر موکل ممنوع است.

ازآنجاکه وکالت ملازمه با ایجاد تخصص‌های حرفه‌ای دارد، ضمن توصیه به وکلای دادگستری برای انجام کارِ گروهی و تشکیل مؤسسات حقوقی مجاز و با تأکید بر انجام امور تخصصی، یادآوری می‌شود که تلاش برای ارائۀ تصویری شایسته و متناسب با شئون وکلای دادگستری از اهداف جامعۀ وکالت و وظیفه وکیل دادگستری است. موسسات حقوقی نیز پایبند به رعایت این منشور هستند.

وکلای سرپرست ضمن رعایت اصول اخلاق حرفه ای، موظف به انتقال مفاهیم اخلاق حرفه‌ای و آموزش وکالت به کارآموزان تحت سرپرستی خود، به نحو شایسته هستند.

کانون وکلا خانۀ صنفی جامعۀ وکالت است و کرامت انسانی وکلا در آن باید در چارچوب مقررات و نظامات رعایت شود و درعین‌حال وکلا هم در زمان مراجعه به کانون وکلا باید متقابلاً در برخورد با مدیران، سایر ارکان کانون، کارمندان و همچنین وکلایی که به‌صورتِ افتخاری با کانون همکاری می‌کنند، اصول اخلاق حرفه‌ای را رعایت کنند.

ازآنجاکه سرنوشت کانون وکلای مستقل در گرو مشارکت حداکثری وکلای متعهد به آرمان نهاد وکالت مستقل دادگستری است، حضور در انتخابات هیأت‌مدیرۀ کانون وکلای دادگستری مورد تاکید این منشور است.